کودک کم شنوا را باید تشویق نمود که هنگام صحبت کردن به معلم یا مربی خود نگاه کند و مربی باید از اشارات عادی برای تکمیل صحبت خود استفاده کند نه به عنوان جایگزینی برای گفتار. در زمان ارائه گزارشات یا در طول مباحثات کلاسی، از کودکان بخواهید که روبروی کلاس بایستند تا کودک کم شنوا قادر به دیدن لبهای آنها باشد و در طول مباحثات اجازه دهید که کودک به طرف کلاس برگردد تا بتواند لبهای گوینده را ببیند. برای انجام تکالیف به منظور کمک به کودک ناشنوا بایستی این دستورات دقیقا بر روی تخته سیاه نوشته شود تا کودک بتواند آن را در دفترچه خود یادداشت کند.
کودک کم شنوا همانند کودکان دیگری که دچار اختلالات حسی هستند، احتیاج به توجه ویژه دارد. مربی باید در استفاده از فرصت های مناسب برای کمک های خاص به این افراد به منظور پر کردن فاصله ناشی از اختلال شنوایی کودک، هوشیارانه برخورد کند. بعد از توضیحات مفصل در مورد مسایل ریاضی یا مباحث کلاس از کودک کم شنوا سوال کنید که موضوع برای او تفهیم شده یا نه. کلمات اصلی (مهم) را بر روی تخته یا یک تکه کاغذ برای او بنویسید. کودک کم شنوا نباید بیش از ۵ / ۲ – ۵ / ۱ متر از معلم خود دور باشد. او بایستی اجازه داشته باشد که جای خود را به منظور هماهنگی با تغییرات کلاس عوض کند. این موقعیت او را قادر خواهد کرد که صورت مربی را بهتر ببیند و صدای او را راحت تر بشنود. اگر کم شنوایی کودک فقط شامل یک گوش شود یا اگر میزان کم شنوایی در گوش یک طرف بیشتر از سمت دیگر باشد، کودک را در جلوی کلاس بنشانید و به طوری که گوش ضعیف تر به طرف شلوغ کلاس قرار گیرد و گوش سالم تر به طرف مربی با تحریکات عمده زمانی که هر دو گوش به یک میزان دچار کم شنوایی هستند. نشاندن کودک وسط کلاس بهترین راه می باشد. کودک کم شنوا را دور از سیستم های تهویه، راهروها و سروصدای محل بازی بنشانید. اگر حق انتخاب مربی دارید، سعی کنید معلمی را انتخاب کنید که طرز تلفظ صحیح و واضح داشته باشد. داشتن تلفظ واضح، بهتر از صدای بلند می باشد. کودک کم شنوا را به دقت زیر نظر داشته باشید که خود را از گروه کنار نکشد و یا به علت کم شنوایی به تغییرات شخصیتی دچار نشود. به او این احساس را القا کنید که عضوی از گروه می باشد، با او رفتار طبیعی و متعادل داشته باشید، اگر بداند که شما به معلولیت او توجه دارید خوشحال خواهد شد. در تدریس خود از وسایل کمک آموزشی بصری استفاده کنید، وسایل کمک آموزشی بصری به کودک کم شنوا در یادگیری مطلب جدید کمک می کند. کودک کم شنوا را ترغیب کنید که اختلال یا ناتوانی خود را بپذیرد و بیشترین بهره را از توانایی های باقیمانده اش به دست آورد. اعتماد او را به خود جلب کنید تا در مواقعی که با مشکلی روبه رو می شود به شما مراجعه کند. وقتی که کودکان کم شنوا از مرحله ابتدایی به مدرسه راهنمایی و بعدا به دبیرستان ارتقا پیدا می کنند، نیازمند تشویق ویژه هستند، زیرا که راه برای آنها دشوارتر شده، مباحثات بیشتر می شود و شاگردان به جای یک معلم باید به ۵ نفر یا بیشتر درس پس دهند.
زمانی که کودک کم شنوا به سن ۱۶ سالگی نزدیک می شود، او را کاملا زیرنظر داشته باشید. ممکن است که بخواهد درس خواندن را کنار بگذارد. به او توضیح دهید که برای لذت بردن از یک زندگی موفق و شاد، نیازمند آمادگی بیشتر است. به کودک کم شنوا کمک کنیم که مهارت های گفتاری خود را موثرتر به کار ببرد. او را ترغیب کنید در فعالیت های موسیقی شرکت کند، این امر تحریکاتی را برای استفاده از شنوایی مفیدش به وجود می آورد و در ضمن می تواند همزمان به گفتار خود ریتم را نیز اضافه کند. اگر نوجوان کم شنوا در خواندن ضعیف باشد این امکان وجود دارد که او احتیاج به پایه آوایی برای بهتر نمودن خواندن و گفتار دارد.
به کودک آموزش دهید که از فرهنگ لغات به درستی استفاده کند تا تلفظ صحیح لغات جدید را بیاموزد. کودک کم شنوا را زمانی که نیاز باشد ترغیب و تشویق کنید زیرا این امر به او اعتماد به نفس لازم را می دهد تا توانائی های گفتاری خود را تقویت کند.
راههایی وجود دارد تا به کودک کم شنوا کمک کنیم تا از مهارت های خواندن گفتار موثرتر استفاده کند از جمله این راهها عبارت است از: برای صحبت کردن، درجایی بایستید که نور کافی به صورت شما بتابد. دست ها را در موقع خواندن در جلو صورت خود قرار ندهید، وقتی روی تخته چیزی می نویسید حتی المقدور صحبت نکنید، در موقع تکلیف دادن یا اعلام خبر مطمئن شوید که کودک کم شنوا توجه کامل به شما دارد. اگر کودک کم شنوا به نحوی متوجه مطالب نشد، سوال را به شکل دیگری مطرح کنید به دلیل این که این امکان وجود دارد که کلماتی را که ادا می کنید، حرکات لب غیرقابل مشاده دارند. صبور باشید و سعی کنید که کودک کم شنوا را مدنظر داشته باشید و مطمئن باشید که مطالب از نظر او دور نمانده است.
با مطالعه این کتابچه درخواهید یافت چه راههایی وجود دارد برای کودکی که دچار کوتاه بودن حافظه سریانی یا متوالی شنیداری باشد و یا به عبارتی کودکان کم شنوا، بتوان کمک نمود و به خصوص برای معلمان و مربیان و همین طور والدین این نوع کودکان.
یاتان باشد دستورات و راهنماییهایی که به این کودکان می دهید بایستی حتی المقدور کوتاه باشند و طول جمله بایستی در حداکثر سطح توانایی یادآوری یا حافظه کودک باشد. طول جمله را با حداکثر توانایی یادآوری هجاها هماهنگ کنیم و اگر کودک نتوانست خواندن را فراگیرد، می تواند با تغییر و اصلاح برنامه های آن به وسیله لیست طراحی برنامه ها به او در این امر کمک کرد. در ضمن می توان به کودک یاد داد که رئوس مطالب خود را با دستور صحیح برنامه ریزی کند. هدف از ارائه یان مطالب این است که با به کار گیری این برنامه ها افزایش طول حافظه متوالی شنیداری کودک کم شنوا می باشد.
ارسالی از آرزو حسنوند دانشجوی گفتار درمانی
دیدگاه‌ها