دکتر خسرو گورابی، رئیس انجمن شنوایی شناسان ایران در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: کم شنوایی در سالمندان به عنوان یک روند طبیعی سنی در همه جای دنیا و در همه افراد وجود دارد که با توجه به افزایش سن امید به زندگی خصوصا در جامعه ما که ارتقا سطح بهداشت به حد مطلوبی رسیده، سالمندان زیادی هستند که دوره سالمندی بیشتری را تجربه می کنند و از طرفی پیک جمعیتی ما به طرف سالمندی در حال حرکت است و در سال های آینده با جمعیت زیادی از سالمندان مواجه هستیم.
وی در ادامه گفت: در شنوایی شناسی جمله ای است که می گویند هر چه سنین بازنشستگی بیشتر، گوش های بازنشسته بیشتر، به این معنی که ما یک فرد بازنشسته داریم و دو گوش کم شنوا و این روند طبیعی سن باعث می شود که کم شنوایی به صورت یک رفتار پذیرفته شده در فرد شکل بگیرد و کم شنوایی اش را طبیعی تلقی کند.
وی افزود: سالمندان که دچار کم شنوایی می شوند از دیگران توقع دارند که با آنها ارتباط بهتری داشته باشند و در بسیاری از موارد حتی حاضر به پذیرش کم شنوایی نیستند و ما معمولا با کم شنوایان میانسال و سالمندی طرف هستیم که با زور بستگانشان برای سنجش شنوایی و گرفتن سمعک مراجعه می کنند.
وی تصریح کرد: کم شنوایی به عنوان یک شکل مزمن و نه حاد مطرح است در نتیجه سالمندان از پذیرش سمعک خودداری می کنند.
وی اظهار داشت: سالمندان سمعک را علامتی برای بروز سالمندی و پیری تلقی می کنند درحالی که استفاده از سمعک در سالمندان علاوه بر حل مشکل شنوایی و برگرداندن آن ها به جامعه به معنی اقدام به شرکای ارتباطی آن هاست.
وی ادامه داد: باید با زبان مناسب واقعیت کم شنوایی را با آن ها بازگو کنیم و در نظر بگیریم که آنان را امیدوار کنیم چرا که سالمندان به دلیل روند افزایش سن تا حد زیادی امید خود را از دست داده اند.
وی در پایان گفت: اگر تجویز سمعک مناسب برای سالمندان صورت پذیرد عملا آن ها زندگی طبیعی خواهند داشت چرا که اینها پدربزرگ ها و مادربزرگ هایی هستند که باید پاسخگوی توقعات ارتباطی فرزندان و نوه هایشان باشند و در صورت استفاده از سمعک مناسب می توانند صدای تلویزیون و تلفن را به راحتی بشنوند و در جلسات خانوادگی و مهمانی ها حضور پیدا کنند و به عنوان فردی فعال حتی در عرصه کار و فعالیت می توانند به عنوان ذخیره های تجربه جامعه مورد استفاده قرار بگیرند.
دیدگاه‌ها