بيتوجهي به استانداردهاي شنوايي، موجب اختلال در سيستم شنوايي خواهد شد و از اين حيث شهروندان تهراني، در شرايط بسيار نابساماني و در حد «هشدار» يا «فوق بحراني»آلودگي صوتي قرار دارند.
خسرو گورابي، عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران در اين خصوص به همشهري گفت: آلودگي صوتي بعد از آلودگي هوا، مهمترين آلودگي زيستمحيطي و تهديدكننده سلامت انسان است. براساس اصول شنواييشناسي، در محيطهاي با آلودگي بالاي 80 دسيبل هر فرد مجاز است فقط 8ساعت يعني يك شيفت كاري فعاليت كند.
درصورتي كه ميزان آلودگي صوتي به 85 دسيبل برسد بايد شيفت كاري نصف شود و به 4 ساعت در شبانهروز كاهش يابد؛ البته فرد بايد حقوق 8 ساعت را بگيرد. اگر آلودگي صوتي به 90 دسيبل برسد، كار كردن بيش از 2 ساعت خطرناك است و اگر اين آلودگي به 95 دسيبل برسد فرد حداكثر بايد يك ساعت در محيط كار كند و معادل 8 ساعت حقوق بگيرد. گورابي تصريح كرد: متأسفانه چنين استانداردهايي در محيطهاي كاري ايران اجرا نميشود و ما كارگراني در محيطهاي صنعتي كشور داريم كه يك شيفت كاري كامل را در محيطي با آلودگي صوتي بالاي 120 دسيبل كار ميكنند.
به گفته وي هيچ آماري هم از تعداد مراكز صنعتي و توليدي كشور كه ميزان آلودگي صوتي در آنها بيش از حد مجاز است وجود ندارد. علاوه بر آن با توجه به افزايش اميد به زندگي در كشور، تعداد روز افزون افراد سالمند و بازنشسته، بيتوجهي به استانداردهاي شنوايي و حفاظت از آن در كشور موجب ميشود طي سالهاي آينده با تعداد زيادي بازنشستگان با گوشهاي بازنشسته مواجه باشيم كه معضل بزرگي براي كشور خواهد بود. او خاطرنشان ساخت: علاوه بر آلودگي صوتي، ضربهها، تصادفات و انفجارها نيز در بروز مشكلات شنوايي تأثير دارند.
تعداد زيادي از جانبازان كشور اكنون با اختلالهاي شديد شنوايي مانند وزوز در گوش مواجهند كه معلوم نيست تا چه ميزان درمان ميشوند. ما در درمان وزوز گوش در تاريكي حركت ميكنيم، زيرا در پزشكي هرگاه براي يك بيماري 2 روش درماني باشد معلوم است كه منشأبيماري ناشناخته است و ما براي درمان وزوز گوش بيش از 20 روش درماني داريم. گورابي عنوانكرد: در بسياري از موارد وزوز گوش به قدري فرد جانباز را آزار ميدهد كه راهي جز قطع شنوايي او نداريم تا وزوز را هم نشنود.
عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران اظهارداشت: درباره افرادي كه دچار اختلال شنوايي مادرزادي هستند با شيوع بين 2 تا 3 درصدي در جمعيت كلي كشور مواجهيم. در زمان حاضر هنوز براي درمان اختلالهاي گوش داخلي و قطع عصب هيچ درمان كاربردي وجود ندارد و فقط كارهايي درحد تحقيق در دنيا انجام ميشود، اما براي رفع اختلالهاي شنوايي در گوش بيروني امكان استفاده از سمعك، كاشت حلزون و كاشت سمعك داخلي وجود دارد؛ البته بسياري از افراد كم شنوا به خاطر مشكلات اجتماعي حاضر نيستند از سمعك استفاده كنند. وي اذعان كرد: كاشت حلزون نيز در كشور ما از سالهاي گذشته انجام ميشود و اكنون شايد بيش از هزارو300 مورد كاشت حلزون در كشور انجام شده باشد كه جزو آمارهاي بالا در منطقه است. هزينه كاشت حلزون بين 15 تا 20 ميليون تومان است كه از سال گذشته دولت براي افراد واجد شرايط يارانه ميدهد.
هنوز بهطور دقيق هيچ كس مكانيسم شنوايي را كشف نكرده است اما در روش كاشت حلزون مكانيسم جديدي جايگزين مكانيسم طبيعي شنوايي ميشود و بايد فرد پس از كاشت حلزون آموزشهايي را براي توانايي شنيدن از اين طريق كسب كند.
ورود نسل جديد دستگاههاي پخش ديجيتال موسيقي(آيپاد) به بازار، گزينههاي زيادي را در اختيار دوستداران موسيقي قرار داده است اما گفته ميشود كه اين دستگاهها درصورت استفاده مكرر، سلامتي گوشها را به خطر مياندازند. به گفته كارشناسان، هدفونهايي (گوشيهايي) كه درون گوش قرار ميگيرند و به اين دستگاهها متصل ميشوند، كاربران را به بالا بردن صداي موسيقي تشويق ميكنند.
در واقع كاربران براي آنكه صداي محيط را نشنوند، صداي موسيقي را تا سطح خطرناكي بالا ميبرند و ۷۲ دقيقه گوش دادن مداوم به اين صدا ميتواند به شنوايي آسيب بزند.
كارشناسان پيشنهاد ميكنند كه بهمنظور كاهش اين آسيبها صداي موسيقي از حد مجاز فراتر نرود.
همچنين كاربران هر از گاهي دستگاه را خاموش كنند و به گوش خود استراحت بدهند. استفاده از هدفونهايي كه كل گوش را ميپوشانند نيز نسبت به نوعي كه در گوش
فرو ميرود، ارجحيت دارد.وي خاطر نشان كرد: اين بيماري هنگامي كه به گوش آسيب ميرساند ديگر قابل درمان نيست. همه كساني كه در معرض آلودگي صوتي قرار دارند به نوعي دچار مشكلات صوتي هستند اما زماني متوجه بيماري خود ميشوند كه بيماري آنها به مرحلهاي رسيده كه ديگر قابل برگشت نيست.اصولاً سر و صداي زياد و آلودگي صوتي نوعي عامل استرسزاي بيولوژيك است كه نه تنها بر سيستم شنوايي بلكه بر كل بدن انسان تاثير ميگذارد.
اغلب افراد بهگونهاي به سر و صدا عادت كرده و ناراحتي ناشي از آن را چندان احساس نميكنند، در حاليكه اگر نسبت به اين مسئله آگاهي پيدا كنند سعي در محافظت و مراقبت خود و خانوادهشان در برابر سر و صداي محيط اطراف خواهند كرد.
بررسيها نشان ميدهد كه كارگران كارخانجات چوب بري كه با اره كار ميكنند و صداي 125 دسيبل را تحمل ميكنند شبها وقتي به خانه برميگردند انگشتان آنهاسبز رنگ و بعد سفيد ميشود كه علائم بيماري وازواسپاستيك است كه در نتيجه انقباض رگها و نارسايي در جريان خون عارض ميگردد كه اين ناراحتي به نام بيماري رينال يا انگشتان مرده معروف است.
افرادي كه از برخي داروهايي كه اثر سمي بر سلولهاي شنوايي دارند مثل آمينوگليكوزيدها (مثل جنتامايسين)، يا قرص آسپرين يا بعضي از داروهاي ادرار آور، استفاده ميكنند درصورتي كه در معرض آلودگي شديد قرار گيرند، اعصاب شنوايي آنها آسيبپذيرتر ميشود. اين گروههاي شغلي شامل راهنمايان باند فرودگاه، كارگران مته كار، آهنگران، نجاران، كارگراني كه در كارخانههاي ريسندگي و بافندگي و يا چاپخانههاي داراي ماشينهاي با سر و صداي زياد كار ميكنند، شكارچيان، افراد نظامي، موسيقيدانها و يا كساني كه دائماً از دستگاه واكمن با صداي بلند استفاده ميكنند و حتي انفجار ترقه بهخصوص در بچهها هستند.
اصولاً برنامه حفاظتي براي پيشگيري از آسيب صوتي به گوش كساني كه در محيطهاي پر سروصدا مثل كارخانجات كار ميكنند بهصورت زير است:
انجام آزمايشهاي شنوايي سنجي قبل از استخدام، آزمايشهاي شنوايي سنجي سالانه ،استفاده از محافظ گوش در كارخانه ،كنترل سر و صداي محيط كارخانه توسط مهندسان آن .
كارشناسان راهكارهاي زيررا جهت كاهش آلودگيهاي صوتي ارائه ميدهند: ضدصدا كردن ساختمانها و واحدهاي مسكوني، مضاعف يا دو لايه كردن شيشه پنجرهها در جهت جلوگيري از نفوذ صداي بيرون به داخل ساختمان، محدود و ممنوع كردن عبور كاميونها و وسائط نقليه پر صدا، ايجاد نوارهاي عريضي از درختان و پوششهاي گياهي كه به ميزان 10 دسيبل از شدت صوت ميكاهد.
متأسفانه آلودگي صوتي بهعلت ناملموس بودن، مورد بيتوجهي افكار عمومي قرار ميگيرد؛ تا جايي كه اكثر افراد، شنيدن صداهاي غيراستاندارد و تحمل آلودگي صوتي را يكي از خصايص و ويژگيهاي زندگي در كلانشهرها ميدانند.
http://www.hamshahrionline.ir/News/?id=73748
سرکار خانم ندا ملااصغری زاده دانشجوی رشته ناشنوا
باسلام
مطلب ارسالی شما دریافت ومنتشر خواهد شد