یکی از محورهای اصلی برنامه های حفاظت شنوایی (HCP )، آموزش کارگران است. آموزش کارگران در برنامه های حفاظت شنوایی شامل موارد متعددی می شود که یکی از آنها آموزش نحوه بررسی “جاگذاری صحیح گوشی” یا fitting آن است. در حالیکه مهمترین و اولین روش کنترل صدا در محیط کار استفاده از روش های فنی و مهندسی است ولی با این وجود به دلایل مختلف در همه محیط های کاری پرسروصدا امکان استفاده از این روش ها وجود نداشته و یا مدت زیادی برای استقرار آن وقت لازم است. شاید به همین دلیل است که کاهش شنوایی ناشی از صوت همچنان در زمره بیماری های شایع شغلی به شمار می رود. در این میان، وسایل حفاظت شنوایی به عنوان مهمترین راهکار پیشگیرانه موقت از اثرات سوء صدا بر سیستم شنوایی محسوب می شود. برای اینکه وسایل حفاظت شنوایی در پیشگیری از کاهش شنوایی ناشی از صوت موثر واقع شوند لازم است:
1.قدرت حفاظت متناسب با شدت صدای محیط کار داشته باشند
2. کارگران در استفاده از آنها احساس راحتی کنند
3. متناسب با شرایط محیطی ( دما، رطوبت ومیزان گرد و غبار) باشند
4. در تمام ساعات مواجهه استفاده شوند
5.فرسوده و خراب نباشند و بالاخره اینکه:
6. با روش صحیح جاگذاری شده و کاملا fit باشند.
یکی از این موارد مهم ، fit بودن وسیله پس از جاگذاری است.سوال این است که چگونه کارگر اطمینان حاصل کند که وسیله حفاظتی جاگذاری شده کاملا fit می باشد. برای بررسی این موضوع چندین روش پیشنهاد شده است:
– اثرانسدادی (Occlusion Effect ): بهترین تست ارزیابی Fit بودن تمام انواع وسایل حفاظت شنوایی، توجه و شنیدن به اثر انسدادی (OE ) می باشد. منظور از اثر انسدادی، بم شدن، مبهم تر شدن، توخالی شدن و دارای رزونانس شدن صدای انسان به دنبال مسدود شدن کانال گوش می باشد. به عنوان یک اصل در ایرپلاگ های اسفنجی ، هرچه وسیله حفاظت شنوایی Fit ترباشد، OE کمتروقدرت حفاظت بیشتر خواهد بود. در واقع OE باید موجود باشد ولی خیلی زیاد و محسوس نباشد.
روش بررسی به این صورت است که کارگربعد از قرار دادن وسیله حفاظت شنوایی، با صدای بلند از1 تا 5 شمرده و به تغییرات صدا توجه کند. هر چه ایرپلاگ اسفنجی عمقی تر و یا ایرماف دارای کاپ بزرگتری باشد OE کمتر و قدرت حفاظت بیشتر خواهد بود. بر عکس در ایرپلاگ های Pre-molded و Ear canal cap هر چه OE بیشتر باشد به معنای fit بودن بیشتر است. یعنی اگر خوب fit باشدصدای کارگردر حین صحبت کردن حالت رزونانس و بم خواهد داشت درست مثل اینکه درون یک بشکه یا طبل صحبت می کند.
– روش دیگربرای بررسی Fit بودن ایرپلاگ ها این است که ابتدا باید کارگر یک ایرپلاگ را در یک گوش قرار داده وسپس با صدای بلند حرف بزند. اگرایرپلاگ خوب fit باشد صدای شنیده شده در گوش مسدود قوی ترخواهد بود. اگرچنین نباشد باید ایرپلاگ refit یا resize شود. وقتی ایرپلاگ قرار داده شده در گوش دیگرهم fit باشد، شدت صدای شنیده شده از صحبت کردن بلند باید در هر گوش یکسان و مثل این باشد که صدا از مرکزسرصادر می شود.
– یک روش دیگربرای امتحان کردن fitting ایرپلاگ این است که کارگر بعد از جاگذاری هردوایرپلاگ، در محیط دارای صوت ممتد قرارگرفته و دستها را به صورت فنجانی محکم روی دو گوش قرار داده و سپس چند بار برداشته و دوباره قرار داده شود. اگرایرپلاگ ها fit باشند نباید تفاوت چشمگیری بین شدت صوت شنیده شده در دوحالت وجود داشته باشد.
– یک راه ساده تر ولی نامطمئن تر برای بررسی fit بودن ایرپلاگ های اسفنجی، توجه به نحوه قرارگیری قسمت انتهای ایرپلاگ نسبت به تراگوس (زبانه گوش) است. زمانی قرار گیری ایرپلاگ اسفنجی صحیح است که انتهای ایرپلاگ تقریبا همسطح یا کمی داخل تر نسبت به تراگوس باشد. از آنجاییکه ابعاد تراگوس نسبت به کانال گوش در افراد مختلف متفاوت است، این روش خالی از خطا نمی باشد.
– روش دیگربررسی fit بودن ایرپلاگ های اسفنجی این است که یک دقیقه بعد از جا گذاری آن را درآورده و به آن به دقت نگاه کرد. اگر خوب fit باشد نباید روی آن هیچگونه شیار یا چروک باشد و حداقل باید نصف آن فشرده باشد.این روش اصطلاحا plug reading نام دارد.
– روشی دیگر در بررسی fit بودن ایرپلاگ های سه پره (triple flange ) این است که بزرگترین پره باید کاملا همسطح با سوراخ ورودی کانال گوش باشد. همچنین یک معیار خوب دیگر جهت قرارگرفتن مناسب ایرپلاگ های pre-molded ایجاد یک احساس بسته شدن در گوش و نیز وجود مقاومت در هنگام بیرون آوردن آن می باشد.(مانند کشیدن در لاستیکی از سر یک بطری شیشه ای).
نقل از:http://www.hospitalhealth.blogfa.com نوشته آقای مهندس نازی اقدم
کارشناس بهداشت حرفه ای کارخانه صفا طوس فریمان
دیدگاه‌ها