پروتکل روند تجویز وفیتینگ سمعک

پروتکل روند تجویز سمعک

۱-ارزیابی((Assessment : تعیین اندازه و مقدار کم شنوایی و تعیین کاندیداتوری برای سمعک بر اساس کم شنوایی(PTA) و پرسشنامه ی خود ارزیاب و تاریخچه بیمار.

الف:حداقل موارد ارزیابی:

-تهیه ی شرح حال

-اتوسکوپی

– ارزیابی ادیولوژی

– آستانه های ناراحتی به تفکیک فرکانس(LDL)

ب:ارزیابی توانبخشی شنوایی:

– به کار گیری روش های بیمار محور

– استفاده از ابزار ارزیابی مانند پرسش نامه

– توجه به شرایط فیزیکی،فیزیولوژیکی،اجتماعی و ارتباطی بیمار

– تعیین این که آیا منابع انسانی و مالی برای حمایت توانبخشی ادیولوژیک کافی است یا خیر.

ج: پیامد های ارزیابی:

– تعیین نوع و مقدار کم شنوایی

– تعیین نیاز برای درمان دارویی یا جراحی

– تهیه ی نتایج ادیومتریک و توصیه ها از طریق مشاوره مناسب

– تعیین کاندیداتوری وانگیزه برای توان بخشی شنیداری

۲-برنامه درمانی(Treatment planning): در این مرحله ادیولوژیست ، بیمار ویا اعضای خانواده نتایج ارزیابی را مرور می کنند ومشکلات و نیاز ها را تعیین می کنند.

الف: در بسیاری از موارد فیتینگ سمعک ها اولین جزء برنامه ی درمانی می باشد.

ب: ممکن است تعیین سودمندی حاصله از سمعک ها قبل از استراتژی های مداخله گر، بیشتر مناسب باشد.

ج: برای بیمار و افراد خانواده ی وی مهم است که فواید و محدودیت های سمعک را بدانند.

۳-انتخاب(Selection): در مورد نوع فیتینگ و مشخصات فیزیکی وهمچنین الکترواکوستیکی سمعک تصمیم گرفته می شود.

الف: مشخصات بهره ی فرکانسی:

– باید مشخصات فرکانسی/بهره در نهایت بر اساس کوپلر ۲cc بیان شود.

– به طور ایدآل باید تجویز تصمیمات سفارشی(Custom) بر حسب ویژگی های فرد اتخاذ گردد.

– اگر از پردازش غیر خطی استفاده می شود، باید محاسبه بهره در فرکانس های مختلف در سطوح ورودی بالا وپایین انجام شود.

ب: مشخص کردن حداکثر خروجی:

– حداکثر خروجی سمعک در کوپلر نباید از آستانه های ناراحتی بیمار تجاوز کند.

– اگرTD (Threshold discomfort) بدون سمعک در دسترس نباشد حداکثر خروجـــــی را می توان بر اساس یک روش تخمینی محاسبه نمود.

– اصلاحات Custom برای RECD (real ear coupler difference) بیمار ممکن است برای تعیین Target OSPL90 مناسب باشد.

ج:مشخصات ورودی-خروجی:

– برای سمعک های غیر خطی ضروری است که مشخصات استاتیک تراکم (آستانه /نسبت تراکم) مشخص گردد.

– روش های مختلف تجویزی فیتینگ مانند IHAFF,FIG6,DSL کمک کننده ی تصمیم گیری درباره ی مشخصات ورودی – خروجی می باشند.

د: ویژ گی های دیگر:

– فیتینگ تک گوشی یا دو گوشی

– آرایش سمعک

– تعداد و اندازه های کنترل کاربر

– حالت های مختلف پردازش سیگنال

– ملاحضات VC

– Telecoil وهمچنین حساسیت Telecoil

– سازگاری با ALD ها

– حالت های مختلف قابلیت برنامه ریزی

۴-تأیید(Verification) : ادیولوژیست تعیین می کند که آیا سمعک مورد نظر دارای همان مشخصات الکترواکوستیکی می باشد، وهمچنین همان مشخصات فیزیکی را پوشش می دهد.

الف: کنترل کیفیت:

– اندازه گیری های کوپلرباید مشخصات سمعک را تأیید نماید.

– سمعک یا قالب آن باید این اطمینان را بدهد که آرایش و فیتینگ درست است.

– باید موارد ذیل با گوش کردن چک شود:

۱- نویز بیش از حد مدار

۲- حالت قطع و وصلی

۳- تأثیرات منفی کیفیت صدا

ب: فیتینگ فیزیکی:

– جنبه زیبا شناختی

– راحتی فیزیکی

– فقدان فیدبک

– سهولت جاگذاری و برداشتن سمعک

– دقت فیتینگ

– جایگاه مناسب میکروفون

– سهولت چرخش ولوم کنترل

ج:عملکرد:

– ارزیابی پروب میکروفون باید انجام گردد مگر آن که محدودیت های فیزیکی وجود داشته باشد.این عملکرد در سه حیطه مورد ارزیابی قرار می گیرد:

۱- قابلیت شنیدن اصوات آرام :

– می توان برای اصوات آرام (۵۰dBspl)REAR را به دست آورد وبا Target تجویزی مقایسه نمود.

– آزمون Sound field با سمعک را می توان انجام داد.

– ارئه ی یک سیگنال گفتاری آرام به بیمار که وی باید آن را به صورت خیلی آرام ،آرام یا راحت امادر حد جزئی آرام طبقه بندی نماید.

ب: راحتی برای میانگین گفتار

– REIG با استفاده از یک نویز ترکیبی گفتاری در حد ۵۰ دسی بل SPL که می توان با Target تجویزی مقایسه نمود.

– میانگین سیگنال گفتاری برای مثال ۶۵-۶۰ دسی بل SPL که می توان به بیمار ارائه نمود وبیمار باید آن را به صورت راحت اما در حد جزئی آرام یا راحت اما درحد جزئی بلند طبقه بندی نماید.

ج: تحمل برای اصوات بلند:

– RESR ( Real ear saturation response) با استفاده از سیگنال صوت خالص که در ۹۰ دسی بل SPL، Sweep شده وبا Target تجویزی بر اساس آستانه های ناراحتی بدون سمعک فرد مقایسه می شود.

– RECD را می توان به OSPL90 اضافه نموده وسپس با Target تجویزی بر اساس آستانه های ناراحتی بدون سمعک مقایسه نمود.

– می توان یک سیگنال گفتاری بلند به بیمار ارائه نمود وبیمار باید آن را به صورت راحت اما به طور جزئی بلند ویا بلند اما خوب طبقه بندی نماید.

۵- راهنمایی( Orientation): ادیولوژیست با بیمار در مورد استفاده ونگهداری از سمعک مشاوره می کند.

الف: موارد کلیدی ومهمی که باید در نظر گرفته شود:

– آشنایی با باتری سمعک.

– در نظر گرفتن مشخصات و لند مارک های سمعک.

– استفاده و نگهداری از سمعک.

– آشنایی با نحوه ی کار اجزاء سمعک

– چگونگی استقرار ALD ها

– نحوه ی استفاده از تلفن

– الگوهای استفاده از سمعک

ب: انتظارات از عملکرد سمعک:

– بدون فیدبک

– عدم وجود اثر انسداد

– اصوات محیطی درحد ناراحت کننده نباشد.

– اکثر سمعک ها تا حدی قابل دید هستند.

– راحتی فیزیکی فابل معقول اما بدون احساس ارتعاش یا لمس

– سمعک ها باید ارتباط را بهبود دهند اما نه در حد کامل.

– سودمندی بیشتر سمعک در سکوت نسبت به نویز.

– خاطر نشان کردن این نکته که نویز زمینه نیز تقویت خواهد شد.

۶-اعتبار( Validation) : ادیولوژیست تأثیر مداخله گر ناتوانی از کم شنوایی را تعیین می کند، برای مثال ،از طریق استفاده از شرح حال بیمار و پرسش نامه های خود ارزیاب.

الف: پرسشنامه های خود ارزیاب را می توان برای تعیین مقدار کاهش ناتوانی یا معلولیت استفاده نموده.

ب: اندازه گیری های تمایز یا درک گفتار با استفاده از روش های Objectiv وSabjectiv.

7-مشاوره(counseling&Follow up): ادیولوژیست در این مرحله به افزایش سطح مهارتهای فردی بیمار می پردازد.

– توسعه مهارتهای کمک ارتباطی، مهارتهای گفتار خوانی و درک معمولی ارتباط و مسائل اجتماعی- عاطفی

– استفاده از روندگروهی جهت رفع مشکلات شنوایی و تکنیکهای ارتباطی

– فراهم کردن حمایت عاطفی
– احساس مسئولیت خانواده نسبت به برنامه ریزی و حضور در کلیه جلسات پزشکی و آموزشی
ارسالی از عمار لطفی دانشجوی گفتار درمانی

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سه × 2 =