وجود مایع پشت پرده گوش Otitis Media With Effusion

ساختمان گوش به سه قسمت گوش خارجی، گوش میانی، گوش داخلی تقسیم می شود. لاله گوش و مجرای گوش که به پرده گوش ختم می شود گوش خارجی را تشکیل می دهند. گوش میانی حفره ای است که از یک طرف به پرده گوش محدود می شود و از طرف دیگر از طریق لوله ای به نام شیپور استاش به حلق راه پیدا می کند و شامل استخوانچه های گوش اسن و توسط دو پنجره به گوش داخلی ارتباط پیدا می کند. لوله استاش حالت ارتجاعی دارد یعنی در حالت معمول جداره های آن روی همدیگر خوابیده اند و هنگامی که فشار داخل حلق زیاد شود (مثل بلع و زور زدن) این فشار جدار لوله استاش را از هم باز کرده و هوا به گوش میانی می رسد

باید بدانیم وقتی پرده گوش بیشترین حرکت و بهترین حالت را دارد که فشار دو طرف پرده گوش با یکدیگر (یعنی با فشار اتمسفر یا محیط اطراف ) برابر باشند. از طرف دیگر می دانیم، خون موجود در مویرگ های روی مخاط پوشاننده جداره های گوش میانی، هنگام عبور از گوش میانی مقداری از هوای موجود در حفره میانی را در خود حل کرده و با خود می برند. لذا به تدریج از میزان هوای گوش میانی کم می شود و فشار هوا در گوش میانی کمتر می شود و شیپور استاش برای جبران آن از طریق حلق، هوا به گوش میانی می رساند تا مجدداً فشار سمت داخل پرده گوش را به فشار سمت خارج پرده برساند و این سیکل مداوماً ادامه دارد. حال چنانچه بدلایلی شیپور استاش نتواند کار خود را خوب انجام دهد، فشار گوش میانی کم و کمتر می شود. به عبارتی دیگر فشار داخل گوش میانی منفی می شود. این فشار منفی حالتی مثل مکش ایجاد می کند واین مکش بر روی جدار مویرگها نیز اعمال می شود و باعث می شود از آنها خونابه به داخل گوش میانی وارد شود. بدین ترتیب خونی که از مویرگ های گوش میانی می گذرد هوای گوش میانی را با خود برده و به جبران آن مایع به گوش میانی وارد می کند. این مایع بتدریج غلیظ و غلیظ تر می شود تا حدی که قوامی مثل چسب پیدا می کند. وجود این مایع که ?چسب? نامیده می شود باعث کاهش شنوایی می شود. متأسفانه این بیماری به جز کاهش شنوایی که آن هم تدریجی صورت می گیرد علامت دیگری مثل درد ندارد و لذا معمولاً کودک یا خانواده وی از وجود چنین مایعی بی خبرند و در نتیجه برای درمان آن اقدامی نمی کنند. معمولاً این بیماران در معاینات روتین شناسایی می شوند البته در مواردی نیز وقتی والدین مشاهده می کنند که کودک بلند صحبت می کند و یا صدای تلویزیون را خیلی بلند می کند، کودک را نزد پزشک متخصص گوش می برند. چنانچه این بیماری درمان نشود مایع پشت پرده باعث وارد آمدن آسیب های جدی به سیستم شنوایی گوش خواهد شد. پس پیدایش این بیماری ناشی از کارکرد نامناسب شیپور استاش است. عوامل متعددی ممکن است عملکرد استاش را با مشکل مواجه سازند از جمله می توان از بزرگی لوزه سوم، آلرژی، شکاف کام و عفونت های بینی و سینوس ها نام برد.

تشخیص

این بیماری بر مبنای معاینه بالینی و اودیومتری و تمپانومتری یا “نوار گوش” است.

درمان:

اگر مدت زیادی از تجمع مایع پشت پرده گوش نگذشته باشد، ممکن است با برطرف کردن عامل انسداد شیپور استاش (مثلا درمان حساسیت بینی) و با درمان طبی این مایع بتدریج جذب شود ولی در مواردی که مدت زیادی از تجمع مایع گذشته باشد و این مایع تبدیل به چسب شده باشد علاوه بر برطرف کردن عامل ایجادی مثل بزرگی لوزه سوم که احتیاج به عمل جراحی دارد باید خود گوش نیز تحت عمل جراحی قرار گیرد.
بدین منظور تحت بیهوشی عمومی از طریق مجرای داخل گوش، پرده گوش ر اسوراخ کرده و درون آن سوراخ، وسیله ای که شبیه قرقره بسیار کوچک به نام گرومت می باشد را تعبیه می کنیم. از طریق سوراخ وسط این وسیله، هوا از کانال گوش به گوش میانی می رسد. بلافاصله بعد از عمل کودک احساس می کند که خیلی خوب می شنود. این وسیله به گونه ای طراحی شده است که وقتی مشکل گوش برطرف شود این وسیله نیز از پرده جدا شده و داخل کانال گوش بیفتد. معمولا حدود ۵ ـ ۴ ماه زمان لازم است تا این اتفاق صورت گیرد یعنی بعد از ۵ ـ ۴ ماه وضعیت شیپور استاش بهتر می شود و گوش میانی به حالت طبیعی بر می گردد و وسیله جاگذاری شده داخل مجرای گوش می افتد و در مراجعه کودک به مطب با پنس مخصوص این وسیله را از طریق مجرای گوش بر داشته می شود.
بعد از جدا شدن وسیله از پرده گوش و افتادن آن در مجرای گوش به تدریج سوراخ پرده بصورت خود بخود بسته می شود و معمولاً مشکل گوش بطور کامل برطرف می شود. در موارد نادری ممکن است بعد از بسته شدن سوراخ، مجدداً به تدریج مایع در پشت پرده گوش جمع شود، در این صورت گوش باید مجدداً موردعمل جراحی قرار گیرد، اما این بار به جای وسیله گرومت از وسیله دیگری به نام تی تیوپ استفاده می کنیم. این وسیله لوله کوچکی است که در انتهای آن دو شاخه عمودی داردو لذا شبیه T انگلیسی است شاخه های این وسیله را در سمت داخلی پرده قرار می دهیم و خود لوله از طریق سوراخ پرده وارد مجرای گوش می شود. برخلاف وسیله گرومت که خود به خود دفع می شد، وسیله T شکل خود بخود دفع نخواهد شد و بعد از گذشتن مدت زمان بیشتری و پس از اینکه پزشک اطمینان کامل پیدا کرد که مشکل شیپور استاش برطرف شده است، در داخل مطب و توسط پنس مخصوص از طریق مجرای گوش برداشته می شود.

نکاتی که بیمار باید بداند:

۱٫ عمل از طریق مجرای گوش انجام می شود و برشی روی گوش یا صورت داده نخواهد شد و برش ما فقط محدود به ایجاد سوراخ بسیار کوچک در پرده گوش جهت گذاشتن پروتز است.
۲٫ بلافاصله بعد از عمل کاهش شنوایی بیمار برطرف می شود.
۳٫ بعد از عمل مراقبت خاصی تا ۶ ماه لازم است انجام شود که مواقع استحمام آب داخل گوش وارد نشود.
۴٫ تا هنگامی که پروتز داخل کانال گوش نیفتاده است هر ماه یکبار به پزشک خود مراجعه نمایید.

ارسالی :فاطمه عباسی دانشجوی گفتار درمانی